نیکویی خداوند یکی از زیباترین و دل‌گرم‌کننده‌ترین وعده‌هایی است که در کتاب مقدس بارها بر آن تأکید شده است. نیکویی او همیشگی، بی‌نقص و خالص است. برخلاف نیکویی انسان‌ها که ممکن است با انگیزه‌های شخصی، تغییر شرایط یا احساسات دچار دگرگونی شود، نیکویی خدا پایدار است، چون ذات او تغییر نمی‌کند. در لحظاتی که زندگی پر از دشواری و سوال است، ممکن است نیکویی خدا پنهان به نظر برسد. اما حقیقت این است که او حتی در تاریکی‌ها نیز نیکوست، زیرا نیکویی‌اش وابسته به شرایط بیرونی نیست، بلکه از محبت بی‌قید و شرطش سرچشمه می‌گیرد. همان‌طور که در مزمور ۲۳ می‌خوانیم: «یقیناً نیکویی و رحمت تو در تمامی ایام عمرم مرا تعقیب خواهد کرد…» خداوند در نیکویی‌اش ما را هدایت می‌کند، محافظت می‌کند و در نهایت به سوی حیات جاودان می‌برد. او در عیسی مسیح نهایت نیکویی خود را به انسان نمایان کرد؛ جایی که محبت، بخشش و فداکاری به اوج خود رسید. بنابراین، دانستن این حقیقت که "خدا نیکوست" نه فقط یک شعار مذهبی، بلکه پایه‌ای استوار برای آرامش قلب، اعتماد در طوفان‌ها، و امید در ناامیدی‌ها.